วันอากาศดีๆแบบนี้อยากจะโชว์ฝีมือทำอาหารสักหน่อย ก่อนกลับบ้านแวะซื้อของที่คาร์ฟูร์ ตรงไปยังชั้นวางวัตถุดิบหลักของวันนี้ นั่นคือไข่ไก่ ซุ้มใหญ่ดูเด่น เหมือนตั้งใจมาทำโปรโมชั่น
ผมตรงเข้าไปดูใกล้ๆ เห็นไข่ใบใหญ่สะใจดี ดูตามป้ายเขียนว่า "ไข่ไก่สด สะอาด เบอร์ 0 ราคาพิเศษ 15 ฟอง 59 บาท" ราคาน่าสนใจ เลยถามพนักงานขาย ว่าเก็บไว้ได้นานมั้ย เพราะมองที่ฉลากไม่เห็นวันหมดอายุ พนักงานหญิงวัยกลางคนตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้มว่า ไว้ได้เป็นเดือนค่ะ
ผมเริ่มคิดในใจว่า ไม่ยักรู้ว่าไข่มันเก็บกันได้เป็นเดือน แต่ไม่เป็นไรแค่ 15 ฟอง ไม่เกินอาทิตย์ก็หมดแล้ว จึงไม่ได้ใส่ใจนัก ว่าแล้วก็เตรียมจะหยิบซัก 1 แพ็ค เสียงจากพนักงานคนเดิมเอ่ยขึ้นว่า
" แพ็คนี้มั้ยคะ ใบใหญ่ดี " ผมมองไปรอบๆ แพ็คที่ว่านี้เป็นแพ็คที่เปิดฝาเอาไว้เพียงแพ็คเดียว นอกนั้นปิดสนิททุกแพ็ค นึกในใจต่อว่า จะบอกว่ามันใบใหญ่ดีทำไม ก็ในเมื่อมันเบอร์เดียวกันหมด ก็ใหญ่เท่ากันหมดสิครับป้า คุณป้าพนักงานไม่รอช้า " เอาแพ็คนี้นะคะ เดี๋ยวป้าเอาหนังยางรัดให้ "
ไอ้ผมล่ะก็เออ ออ ก็ขี้เกียจจะเรื่องมาก ทั้งๆที่สันชาตญาณมันบอกว่า แพ็คที่มันต้องมีอะไรทะแม่งๆแน่ๆ ถึงได้เชียร์กันผิดปกติ ทั้งๆที่หยิบแพ็คไหนมันก็เหมือนๆกัน ผมจะลองทดสอบสันชาตญาณดูสักครั้ง คุณป้าพนักงานบรรจงวางลงในตะกร้าของผมอย่างระมัดระวัง พร้อมกับกล่าวขอบคุณด้วยสีหน้ายิ้มแย้มอีกครั้ง
กลับมาถึงบ้านจับเรียงใส่ตู้เย็น คุณผู้อ่านคงคิดได้เหมือนผมว่ามันต้องเจออะไรแน่ๆ ไม่เลวร้ายนักครับ แค่แตกจนไข่ขาวทะลักออกมา 1 ฟอง และร้าวอีก 2 ฟอง ทั้งหมดหันด้านสวยๆ ไว้ข้างบน
ไม่รู้ว่าคุณป้าพนักงานทำแบบนั้นเพื่ออะไร คิดๆไปก็คงเป็นได้ว่า ถ้าคุณป้าทำแตกคงต้องชดใช้ เลยต้องพยายามขายใบที่แตกออกไปให้ได้ และเรื่องทั้งหมดนี้ก็ไม่ได้กล่าวหาคาร์ฟูร์นะครับ มันคงเป็นที่ตัวพนักงานแต่ละคนมากกว่า
ที่เขียนมาไม่ใช่เพราะอารมณ์เสีย ที่ได้ไข่แตกไข่ร้าวมา แต่ผิดหวังที่เรื่องแบบนี้มันยังฝังอยู่ในนิสัยคนไทยจำนวนหนึ่ง ที่ไม่ยึดเอาความซื่อสัตย์ เอาแต่ยิ้มสวยๆ พูดจาหวานๆ กลบเกลื่อน
ถ้าพูดห้วนๆ แต่ซื่อสัตย์จริงใจ ประเทศไทยจะเจริญกว่านี้ ( มั้ยครับ )
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น